Sabahtan beridir gökyüzünü kaplayan kara bulutlar akşam üzeri dağılmış, yağmurun yıkadığı gökyüzü berraklaşmış, yeryüzü de durulanmıştı. Enberi konumundaki dolunay gökyüzündeki yerini almış, yapılan temizliğin hakkınca yapılıp yapılmadığı kontrol edilircesine bir el feneri gibi parlıyordu. Yüzüne tutulduğunu sandığı dolunayın ışığı Erdal’ı uyandırdı. Bedeni kasılmıştı. Kucağındaki kitabı bir kenara koyarak ayağa kalkıp gerindi. Yarı açık pencereyi örtüp Saate baktı. Gece yarısına az kalmıştı. Yarınki buluşmasını hatırlayıp gerildi. Odadan çıkacakken resimdeki adamla karşı karşıya geldi. “Ne bakıyorsun?” der gibi bir tavırla sertçe bir bakış fırlatıp odadan ayrıldı. Yatağında bir sağa, bir sola huzursuzca…
Devamını okuARAYIŞ 4
