Koltizonun etkisi ile çok yemek yiyordum, yedikçe kilo alıyordum ama İlaçlarımı düzenli bir şekilde kullandığım için görme oranım artıyordu. Şüphesiz Behçet hastalığının en önemli kuralı ilaçlarını gününde hatta ve hatta saatinde almaktı.
Cildiye servisinde yatıyordum her gün göz bölümüne Gülten Sungur hocama kontrol e gidiyordum.
Tedavi iyi giderken bir taraftan Gülten Sungur hocamızda hastalık hakkında bilgi veriyor cesur olmamı öğütlüyordu.
Artık ağrılarımın tedavisi mevcuttu. Sonucu bilmesem de içimde bir rahatlık vardı. Artık cildiye servisinde yatışımın ikinci haftasıydı babama telefon geldi Konya da işleri sıkıntıya girmiş babam ne olursa olsun ben gelemem çocuğu bırakamam kimsemiz yok burada deyip arayan kişinin yüzüne telefonu kapattı. Uzun süre sustu. Akşam yemeğini yerken babam halen susup düşünüyordu.
Babama “Baba sen Konya ya git işlerini yoluna koy işlerini yoluna koyduktan sonra geri gelirsin. Ben burada kendim dururum zaten hastanede her şey rutin işliyor” Dedim. Babam zor da olsa gitme kararı aldı. Orada tanıştığımız aynı koğuştaki hasta arkadaşlara emanet etti. Doktorlardan da izin gitmek için izin istedi. Sonra babam bana “Ne olursa olsun gözünün gördüğü hiçbir şeyden korkma” Diyerek Konya ya gitti. Artık Ankara da hastanede yalnızdım. On üç yaşında bir çocuğun başka bir şehirde yalnız kalması çok kötü gibi gözükür ama benim açımdan hayatımın dönüm noktasıydı. Babamla zorlanarak yaptığım İşler daha kolay geliyordu hastanenin telefondan Konya’daki akrabalarımı annemi abimi ablamı arıyordum. O dönemde ailemin beni benden daha çok düşündüğünü ailem tarafından ne kadar sevilip sevilmediğimi anladım. Fizik tedavi göz poliklinik kontrollerine hastanenin içinde kendim gidiyordum. Polikliniklere gidişte Ankara eğitim araştırma hastanesini hastane bilenler bilir bir tünel geçit birde hastane bahçesinden yol vardı. Babam ile hep bahçeden geçer baba oradan geçelim dediğimde ise babam bana ilk altın kuralı söylerdi.
“Orası sadece acil hastalar ve doktorlar için kimsenin hakkını beş dakika erken gitmek için gasp etme”
Şuan düşünüyorum da kendi çıkarı için insanlar bir başkasının hakkını nasıl düşünmeden yiyor.
DEVAM EDECEK…
