Ateşe su taşıyan karınca misali safımızı belli etme derdinde Sezai Karakoç üstadın o meşhur “Kardeşiz demek yetmez. “Hâbil misin yoksa Kâbil mi?” Sorusuna kendi adıma cevap verme niyetiyle yazıyorum bu satırları…
Milli şair Akif gibi “Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem ”diye haykırıyor Asımca ’sına bir duruş sergileme gayretine giriyorum. Fıtratım gereği mağdur ve mazlumun yanında yani Filistin’in yanında saf tutuyorum. Ebabillerin yolunu gözleyip nasılsa ebabiller bir gün çıkagelir bu zulmü durdurur ben ne yapabilirim ki gafletine düşmeden “Bir kötülük gördüğünüz zaman elinizle, gücünüz yetmezse dilinizle, ona da gücünüz yetmezse kalben buğz ediniz.” Hadisi gereğince dille buğz etme mertebesine ulaşmış biri olarak kalemimle söylemlerimle buğz ediyorum.
Güçlünün yanında durmanın kolay; haklı ve mazlumun yanında durmanın ise çetin bir yol olduğu geçeğini bilerek bilinçli olarak kolay yolu değil çetin yolu seçiyor bunun vicdan rahatlığı içinde hareket ediyorum. Adının herkesçe bilindiği zulmün adeta kendisinde vücut bulduğu ülkenin, zihniyetin adını dahi anmaktan ar ediyor utanç duyuyorum. Adını anmasam bile soyadının alçak olduğu gerçekliğini net ve su götürmez bir tavırla bu satırlar aracılığıyla haykırıyor şimdi buradan bu satırlar üzerinden hiçbir çekince duymadan tekraren ifade ediyorum.
Bu yazı İnsana Hayata Edebiyata Bakış sloganıyla çıkan elektronik dergi BaKıŞ ‘ta BaKıŞ Dergisi Filistin Özel Sayısında da yayınlanmıştır…
