Ne olur aynalar küsmeyin ona,
Yüzünde çizgiler kulun eseri,
Türkümü bir daha söyleyin bana,
Yolunu kaybetmiş ruhum serseri.
———
Annem başımın tacı, Cennetin ötesinden,
Sanki zümrüt ağacı, Yunus’un nefesinden.
———-
Vefasız gözleri bekleyip durma,
Sanki unutmaya gücün yetmiyor,
Ondan başkasından merhamet sorma,
Resmini yırtmaya elin gitmiyor.
———-
Tüm dertlere ilacı, bulurum ben sesinden,
İçimi huzur kaplar, annemin hevesinden.
————-
Soğukta titreyen kuşa dönmüşsün,
Söyle Nemrutları yakamadın mı?
Dalında kuruyan güle dönmüşsün,
Gönlünde putları yıkamadın mı?
———–
Bu dünyanın miracı, geçerken secdesinden,
Annem bana duacı, doldurur kesesinden.
——–
Birlikte ağladın, birlikte güldün,
Zulmü anlatmaya yetmiyor lisan,
O belki mutludur, sen çoktan öldün,
Yarasını saklar kendinden insan.
——–
Şimdi bir bir davacı, efendi kölesinden,
Ayrılığı çok acı, her kulun annesinden.
Mesut Hekimhan
Eğitimci Yazar
mesuthan@gmail.com
