Yazar: Öznur Şahan

Merhaba dostum nasılsın? Bugün yine seni düşündüm. Birlikte oynadığımız oyunları, kafa kafaya verip ders çalıştığımız o anları,  yaşadıklarımızı, yaşayamadıklarımızı, hayallerimizi… Hani şu klasik film şeridi var ya; sessiz sedasız geçip gidiyor yavaşça. Sonrasında ise her şeyin başladığı ya da her şeyin bittiği o malum gün canlanıyor gözlerimin önünde. Bizi birbirimizden ayıran o günde duruyor zaman sanki. Bir anda bir şey oluyor ve o andan itibaren hep aynı görüntü, hep aynı mekan. Sanki O andan sonrası yokmuş gibi. Sabitlenmiş bir fotoğraf karesi gibi. Kalabalık içinde yapayalnız oturuyorsun. Bulunduğun ortamdan rahatsız olduğun…

Seninle nasıl tanıştığımıza hatırlıyor musun? Ben hatırlamıyorum. Zaten o kadar küçüktüm ki, hatırlamam mümkün değil. Belki sen hatırlıyorsundur. Nerede, ne zaman tanıştık? Nasıl tanıştık? Biraz anlatır mısın? En ince ayrıntısına kadar anlatsan, bilmem gereken ne varsa öğrensem sonra da çıkıp gitsen hayatımdan. Evet doğru okudun. Hayatımdan çıkıp gitmeni istiyorum artık. Gelişin nasıldı bilemiyorum ama gidişin kolay ve çabuk olsun istiyorum. Senin bana yakın olduğun zamanları şöyle bir düşünüyorum da her biri bir diğerinden zor anlar oldu benim için. Senin bana yakın olduğun her an bir şeylerden uzak kaldım, mahrum kaldım.…