Artık konuşmamız yavaş yavaş sona doğru geliyordu hocalarımız ise merak içerisinde bizleri dışarıda bekliyordu. Son olarak “Evet dedim değerli kardeşim eğer biz engelleri yenemezsek engeller bizleri yenecek elimden gelen bu demeyip daha fazlasını yapmalıyız” Onunda gözlerin de başarma isteğini görebiliyordum. Sınıftan dışarıya çıktım hocam beni kapının önünde bekliyordu.
İlk sorusu “Nasıl geçti?” Oldu ben de konuştuklarımızı uygularsa başarılı olabileceğini düşünüyorum dedim. Eve gitmek için yola koyulmuştum yürüyor yürürken de acaba etkili olabildim mi? Diye düşünüyordum. Büyük bir gururla eve vardım o gün yaşadıklarımı ailem ile paylaştım.
Yaşadıkları mutluluğu gözlerinin içinden okuyabiliyordum o da beni iyice motive ediyordu hayata. Yatağıma uzandığımda yaşadıklarımın içime bir başka huzur veriyordu.
FURKAN ALTUNIŞIK
