Uzun ince bir yolculuktayız , soluksuz dur durak bilmez bir yolculuk bu . Bu yolculukta hayatımıza girenler ya da bizim hayatlarına girdiğimiz insanlar ile yürüttüğümüz insan ilişkilerine değinmek istiyorum bu yazımda .
Biri ya da birileri giriyor hayatlarımıza fikir ayrılıkları vs bir yana dursun en önemlisi de vermiş olduğumuz değerin karşılığını alamayışımız oluyor . Hal böyle olunca iç acıtıcı ve üzücü bir durum oluyor . Hata mı desem ne desem daha doğru olur bilmiyorum belkide tecrübe ama sen ne kadar kendini önemser ve önceliğin ne kadar sen olursa eminim ki senin değerini ve kıymetini biliyorlar . Değer dediğimiz şey kendimize verdiğimiz değer ile doğru orantılı olmalı ki aksi taktirde üzülen biz ve bizim gibi iyi kalpler olmasın .
Stefan Zweig’ in sevdiğim bir sözü vardır.
Biraz geç olsa da kulağıma küpe diye taktığım biz söz oldu bu .
“Başkalarını çok fazla düşünen bir kimse, kendini unutur.”
Ne kadar doğru öyle değil mi ?
Kendini unutmamak ve saygınlığını korumak için önce kendi değerini unutmamalı insan . Yol uzun hayat kısa …
Hepimize kendi değerimizi bilebileceğimiz bir gün olmadı dileği ile
NUR KAFKAS IN KALEMİNDEN
