Kaybolmak veya kaybetmek sizce altında yatan gerçek nedir ?
Siz hiç kayboldunuz mu ? Yada size ait bir şeyi kaybettiniz mi? Bu gibi durumlarda hemen hepimiz aynı tepkiyi veririz . Köşe bucak arar yada yetkili birine gideriz . Peki size doğduğunuzdan itibaren kayıp olduğunuzu söylesem eminim ki inandırıcı gelmeyecektir ama bir düşünün hepimiz çevreden gördüklerimiz doğrultusunda da hareket ederiz ve kayboluruz mesela “ komşum mor kazak almış ben de almalıyım , ona yakışmış bana da yakışır “ gibi söylemlerle aslında hepimiz birbirimizle yarış içinde gibiyiz “ komşum portakal yemiş benim de yemem lazım” gibi düşüncelere çok çabuk kapılırız ama işin özü daha eskiye kökene dayanır ailelerimiz her zaman bizi bir ölüm kalım yarışı yada bir savaşta gibi yetiştirdiğinden dolayı bu sorun ortaya çıkar “ bak gör alinin oğlu doktor, Ayşe’nin kızı sınavdan 90 almış “ gibi daha henüz bebekken dahi onun bebeği erken yürüdü, şunun çocuğu, konuştu bunun ki daha çok anne sütü aldı gibi kıyaslamalarla hep başkaları doğrultusunda başkalarının bizim için kurguladığı hayatı yaşadık. Peki ya tüm bunlar olmasa benliğimizi kim olduğumuzu kendimiz düşünsek ve bulsak bunun sonucunda büyüdükçe dünyayı ve kendimizi tanısak daha iyi olmaz mı?
Asıl olması gereken arayışımızı tamamlamak ve kendimizi bulmak değil midir? Bir de böyle düşünmek lazım bir şeyi ancak kaybettiniz de değerini anlarız ya benliğimizi bulmak için kaybetmemiz gerekiyorsa o halde kaybetmeye varım.
Eğer başkalarının esiriyseniz zincirlerden kurtulun kendinizi bulduğunuzu düşünüyorsanız bir kere daha düşünün ve kaybedin kaybedin ki kim olduğunuzu bulun herkes pembe diye siz de pembe olmayın pembelikler içindeki mavinin de güzel olduğunu unutmayın ve her zaman kendiniz olun…
Büşra Kalyoncu’nun kaleminden
