Kuşlar uçarlar mı sizin gökyüzünüzde,
Kanat çırparlar mı özgürlüğe doğru,
Her günün seher vaktinde,
Çağırırlar mı sizi yaşama doğru.
Kuşlar uçarlar mı sizin gökyüzünüzde,
Konarlar mı her ağacın dalına,
Zeytinler çiçek açtığı zaman,
Çağırırlar mı sizi bahara doğru.
Kuşlar uçarlar mı sizin gökyüzünüzde,
Karışırlar mı uçurtmalarınızın kuyruklarına,
Güneş çocuklara selam durduğu zaman,
Kafa tutarlar mı rüzgara doğru.
Kuşlar uçarlar mı sizin gökyüzünüzde,
Çiçekler açar mı rengarenk,
Tüm çocuklar elele verip,
Koşarlar mı birlikte kırlara doğru.
Kuşlar uçarlar mı sizin gökyüzünüzde,
Anneler sarılırlar mı şefkatle,
Tüm bebekler ağladığı zaman,
Göğüslerini çevirip kundağa doğru.
Kuşlar uçarlar mı sizin gökyüzünüzde,
Hiçbir şeyden korkmadan,
Küsmeden çocuksuz yarınlara,
Her günün sonunda akşama doğru.
Bizim gökyüzümüzde kuşlar uçmuyor,
Kurşunlar vuruyor uçurtmaları,
Bombalar kırıyor dallarını,
Yapraklar yanıyorlar çiçeğe doğru.
Bizim gökyüzümüzde kuşlar uçmuyor,
Evsiz yaşıyor bütün çocuklar,
Ne okulumuz ne hastanemiz var,
Elele ölüyoruz sonsuza doğru.
Bizim gökyüzümüzde kuşlar uçmuyor,
Çocuklar bilmiyor yarınlarını,
Ne kuşlar ne de çocuklar,
Umudunu kaybetmiş insana doğru…
Mesut Hekimhan
Eğitimci Yazar
mesuthan@gmail.com
