Unutulmuş bir şey hatırlanır unutulmayanı hatırlamaya gerek var mıdır? Sorusunu takvimler her 3 Aralığı yani Dünya Engelliler Günü nü gösterdiğinde ister istemez sorarım. Toplum olarak 7 gün 24 saat 365 gün farkında olmak yerine neden gün parselliyoruz? Neden sadece yılın belli günleri slogan atıp slogan üretip sonrasında dün dündür bugün bugündür zihniyetiyle hareket ediyoruz? Neden yılın sadece belli günleri, belli zamanları aydınlanma yaşamışcasına bilinçleniyoruz? Toplum olarak neden engelli bireyleri yılın sadece belli gün ve zamanlarında göklere çıkarıyor sonrasında ise acınası bakışlarımıza, tutum ve davranışlarımıza mahkûm ediyoruz?
Ya 3 Aralık Dünya Engelliler Günü gibi benzer günlerde kurduğumuz sarf ettiğimiz cümleleri engelli bireyleri kapsayan belli gün ve zamanların hemen ertesinde unutuyor hafızamızdan hiç yaşanmamışçasına siliyoruz yada bir şeylerin özünü tam manasıyla kavrayamıyoruz. Kavrayamadığımız için mi dostlar alışverişte görsün mantığıyla hareket ediyoruz? Sadece yılın parsellenmiş belli gün ve zamanlarında görüntüde kalıp slogan üretiyor her şeyi kurduğumuz ,dilimize tekerleme gibi doladığımız iki üç kelimelik sloganlardan ibaret sanıyoruz? Gün bitiminde ise eskiye dönüp engelli bireylere acımaya devam ediyoruz. Tüm bunların üzerine tıpkı Eğitimci Yazar Sayın Ali Özkanlı’ nın da “Aşka Giden Yol” İsimli kitabında sorduğu gibi” Toplum kendi gerçekliği içinde; duygusal, sosyal, kültürel iyileştirme ve psikolojik açılardan engelli, sakat gazi, eksik, özürlü, dezavantajlı, mağdur vb. kendinden farklı olanlara; acıma, öteleme, değer katma, duygusal tatmin, içtenlik anlamları yükleyerek değişik isimlerle seslenmektedir. Engelli Bireyi Topluma Kazandırmak, Engelleri Kaldıralım, Engelsiz Hayat slogan üretmekte çok başarılıyız. Slogan dışında gerçekten yaralarına merhem olan çalışmalar yapılıyor mu? Bu sözler ne anlama geliyor? Dil becerisi yüksek bir toplumun ustaca sunumlar mı, yoksa bu önemli konunun tüm insanlığa faydalı eylemlere dönüştürülme çabası mı?…” Diye bende kendi içimde soruyor, sorguluyor, merak ediyorum.
