Bütün insanlar az ya da çok bir şekilde seçicidir. Hatta seçici olmak sadece insanların değil, bütün canlıların doğasında olan bir durumdur. Evimizde yetiştirdiğimiz çiçeklerin bazıları güneşli ortamdan hoşlanırken bazıları gölgeli ortamı tercih eder. Biz insanlar da bebekken başlarız seçici olmaya. Oyuncak seçeriz, mama seçeriz, kucağına gideceğimiz kişileri seçeriz…
Büyüdükçe de seçiciliğimiz artar. Okul seçeriz, arkadaş seçeriz, eş seçeriz, iş seçeriz. Bütün bunlar yetmez. Pazardan tek tek meyve seçeriz. Bu konuda sınırlarımızı zorlarız.
Peki, kullandığımız kelimeler konusunda ne kadar seçiciyiz?
Hani bir söz var ya “Senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu?” diye. Acaba ağzımızdan çıkan sözlerin ne kadarının farkındayız?
Araştırmalara göre ağzımızdan çıkan her kelime kişiliğimize dair ipucu içeriyor. Kullandığımız kelimeler, anlatmak istediklerimizden ziyade kişiliğimiz hakkında bilgiler veriyor. Duygu ve düşüncelerimizi karşı tarafa aktarırken hangi kelimeleri kullanıyoruz? Bu konuda da seçici miyiz yoksa aklımıza gelen ilk şeyi mi söylüyoruz? Burada yapmamız gereken kendimize dışarıdan bir gözle bakmak ve kendimizi başkasıymış gibi dinlemek. Bu kelimeleri başkasından duymak bize ne düşündürür ve ne hissettirir bunun farkında olmak.
Bu haftaki yazıma küçük bir şiir ile son vermek istiyorum.
İster erkek olsun, isterse dişi
Herkes düzgün yapsın elindeki işi
Hareketine davranışına
Üslubuna dikkat etmeli kişi
Kırıcı konuşmak istemiyorum
Kırıcı davranmak istemiyorum
