Ne güzel şeydir hayal kurmak. Gerçekleşmesi istenilen şeylerin hayalini en ince ayrıntısına kadar düşünmek ve sanki hayalimiz gerçekleşmiş gibi o duyguyu yaşamak. Sonrasındaysa hayalimizin gerçekleşmesi için plan yapıp harekete geçmek.
Peki bizler hangi durumlarda nelerin hayalini kuruyoruz?
Genelde yılbaşı öncesinde milli piyango bileti alıp zengin olmanın hayalini, evlendiğimizde yaşayacağımız evin hayalini, işe gireceğimiz zaman çalışacağımız ortamla ilgili yaşamak istediklerimizin hayalini kuruyoruz. Bazen de gerçekleşme ihtimali olmayan hayallerin peşine düşüyoruz. Çaba harcamadan köşeyi dönmek, lüks bir evde yaşamak, lüks bir araba kullanmak gibi. Bazen hayatın koşuşturmacasından yorulduğumuzda bir bardak çay ya da bir fincan kahve içerken hayal kuruyoruz. Bazen ailemizle yaşamış olduğumuz olumsuzluklardan sonra en yakın arkadaşımızla dertleşirken ortak hayallerde buluşuyoruz. Aslında acıdan kaçmak için hayal kuruyoruz. Belki de yaptığımız O an için hayal kurmak değil, hayal limanına sığınmak. Oysa hayal kurmak, amaçlarımızı gerçekleştirmek için imgeleme yapmaktır. Kurduğumuz hayaller amaçlarımıza ulaşmak için basamak olmalıdır.
Peki kaç kişinin bilim insanı olmak, dünyayı gezmek ya da şirket sahibi olmak gibi kendine özgü hayalleri var?
Dünyayı gezmek bir yana biz daha yaşadığımız şehri gezmemişiz. Neden? Çünkü gezmek istememişiz. Yaşadığımız şehirde neler olduğunu merak etmemişiz. Para biriktirip tatile gitmişiz çünkü biz o tatilin hayalini kurmuşuz. Herkesin elindeki telefondan bizde de olması için borç harç o telefonu almışız. Çünkü biz o telefonu almanın hayalini kurmuşuz. Girişimci olmak istediğimizde ise “Başımıza icat çıkarma. Gir bir işe çalış” sözüne muhatap kalmışız. Sonuç olarak hayal kurmayı bilmeyen ya da kurduğu hayalin peşinden koşmayan insanlar olmuşuz. Düşüncelerimiz ve hayallerimiz sığ olduğu için yaşadıklarımız da sığ kalmış. Sığ sularda yüzen ve açık denizdekilere gıpta eden mutsuz insanlar olmuşuz. Mutsuz olduğumuzda yine hayal limanına sığınmışız.
