Kaldırımlar… O şiiri hatırlıyorum. Yürümek adımlarca bir ucundan diğer ucuna içimin, ne muhteşem bir hayal! hayal hayat… O günden beridir kimsem de serseri kaldırımlarım da yok benim. KALDIRIMLAR Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında; Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum. Yolumun karanlığa saplanan noktasında, Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum. Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık; Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar. İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık; Biri benim, biri de serseri kaldırımlar. İçimde damla damla bir korku birikiyor; Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler… Üstüme camlarını, hep simsiyah,…
Devamını okuÖLECEKSİN DEDİLER BEN YENİDEN DOĞDUM
