Yine kış geldi bizim tarafa. Karlar yağdı sokaklara. Yazın neşesi yerini yavaş yavaş sessizliğe bıraktı. Elimde yeni demini almış tavşan kanı çay ve karşımda duran kar beyazı manzara… Kestane sesi işitir oldum bir ara… Olsa da yesek değil mi ama? Karın beyazına bulanmış çocukları izleyip içimdeki çocuğu büyütmekle meşgul oluyorum şu sıra. Dilimde çalakalem yazdığım şiirin taze heceleri durmakta. Hafiften şairlikte varya ruhumuzda el gidiyor ister istemez kalem ile kağıda. Tek kötü alışkanlığım yazmak olsa gerek ne içki ne sigara… Yazmak ruhunda yer ettiyse bir defa ne yapsan boş bırakamazsın…
Devamını okuATLANTİS’İ BULMAK
