Çocukluğumdan beri “Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır.” atasözünün doğruluğuna hep inanmışımdır ve her zaman bu doğrultuda yaşamaya çalışmışımdır. Yine aynı şekilde başkalarından da tatlı dilli olmalarını beklemişimdir. tatlı dilli olanların da samimiyetine inanmışımdır. Taa ki gerçeği görene dek. Yıllar geçtikçe gördüm ki, insanlar menfaatleri olduğu zaman tatlı dilli oluyormuş.(istisnalar hariç). Her şeye rağmen hàlàsamimi olanların olduğuna inanmakla beraber, sözüm samimiyetten Uzak olanlara. Bazı insanlar adeta Köprüyü geçene kadar tatlı dillerini, güler yüzlerini esirgemiyorlar. Köprüyü geçtikten sonra ise “Sen sağ ben selamet” dercesine ortadan kayboluyorlar. Peki ama bunun fark edilmeyeceğini mi…
Devamını okuSAMİMİYETSİZLİĞİN DİLİ
