Görme Engellinin Kayseride bir günü!
Hayat ne güzel! On sene öncesini hatırlamak bile istemiyor insan, insan hakları öyle geliştiki artık ben de bu toplumun ayrılmaz bir parçasıyım diyebiliyorum.
Yaşadığım binanın asansörinden inip her türlü çevre düzenlemelerinin yapıldığı bir yoldan durağa doğru gidiyorum.
Otobüsümün gelmesine henüz on dakika var, bunu da iki yıldır kullandığım telefonumda yüklü bulunan “KAYYOL” programından öğrendim. Sağolsunlar büyükşehir belediyesi bizlerle ortak çalışarak yüzde yüz erişilebilir bir program geliştirmişler. Devletimizin bize sağladığı “Gören göz” cihazına yükledik ve kullanıyoruz.
Henüz vakit varken aynı cihazıma bugünün gazetelerini yükleyip okuyayım da neler oluyor memlekette haberim olsun dedim. Ne güzel bir durum ki tüm yayınlara rahatlıkla ulaşabildiğim gibi okumakta da hiç sıkıntı çekmiyorum. Eski veya yeni tüm kitaplara da kütüphanenin çalışmaları sonucu ulaşabiliyorum. Geçen yolladıkları e postada uzun zamandır aradığım kitabı bulup okunabilir hale getirdiklerini öğrenince de çok mutlu olmuştum.
Bak şimdi telefonuma gelen urarıya göre otobüsüm birazdan burda olacak, bineceğim yere gelip hazır olayım. Şu kaptan şoförlerin kibarlığı ve oturacak yerimi bizzat göstermeleri beni acaip sevindiriyor, bazen kendime torpilli yolcu bile diyorum…
Bir diğer güzellikte otobüsten inince yaşanacak, adamlar yapmış; görme engellilerin takip edeceği ve üzerinde hiç bir engelin bulumnadığı bir yol. Vatandaşlar bu yolun bize ait olduğunun bilinciyle bu yolu hiç kullanmıyorlar, değişti, gerçekten anlayış çok değişti. Hem rahatlıkla yolda yürüyüp hem baharın kokusunu almak bir harika..
Karşıdan karşıya geçmek için bastonumu yola indirdiğim anda tüm araçlar durup benim geçmemi bekliyorlar desem “artık bunlar Kayseride normal şeyler” dediğinizi duyar gibi oluyorum. Hay Allah iki alt geçit vardı birbirine yakın ama dalmışım, hangisindeyim acaba? Neyse eskiden olsa gelip geçenlerden yardım isterdim, belki de cevap bile vermeden geçerlerdi. Neyse şimdi “Gören göz”den yardım almamın zamanıdır. Söyle bakalım nerdeyim? Evet gerçekten dalmışım ve ikinci geçite gelmişim. Biraz geri gideyim bakalım.
Yahu şu işyerime bayılıyorum, tüm çalışma arkadaşlarım hem güleryüzlüler hem her konuda yardımcı da oluyorlar. Gerçi çalışmam için sağlanan imkanlar yardıma en az ihtiyaç hissettiriyor ama olsun yine de niyetleri mutlu ediyor benim gibileri…
Özellikleri oldujça iyi bir bilgisayar ve gerekli donanumlarla birlikte alınan orjinal ekran okuyucular işlerimi hayli kolaylaştırdı, benim gibi görme engelli kardeşlerimin de benzer durumda olmaları epey hoşuma gidiyor ne diyim…
Bazen “acaba hiç bir işe yaramıyor muyum?” diyorum ama İl Müdürlüğünün verdiği takdir belgesi aklıma geldikçe bu kötü düşüncelerimi bir kenara atıyor ve daha çok çalışma azmi hissediyorum. Biz görme engellileri bir gün İl Müdürlüklerinde idareci olarak göreceksiniz deseler heralde dalga geçmeyin adamla derdik. Şimdi modern eğitim kurumlarını ve sivil kuruluşların çalışmalarını gördükçe yeni neslin daha iyi durumda olacağından emin olabiliyorum. Eskiden birlikte çalışılmak bile istenmeyen engelliler şimdi insan yerine koyulmaktan öte sahiplenilmişler. Yüreklerini korku yerine artık umutlar sarmış, herkes yapabildiği işlerde üretici konumlarına gelmiş.
Bu arada Dünya Engelliler Olimpiyatları’nın Kayseride yapılacak olması da şehrimize ayrı bir renk katacak. Engellilerden çok diğer kardeşlerimizin seyretmeye gitmesi artık toplumsallaştığımızın gerçek bir kanıtı olmalı. Nerden nereye, erişilebilir bir Kayseride yaşamak ne güzel…
Gerçi güzel ülkemin tüm şehirlerinde aynı imkanlara sahibiz, eskiden imrendğimiz farklılıkları şimdi kendimiz yaşıyoruz.
İşten sonra biraz açık hava parkında oturup bir çay içeyim de eve öyle döneyim, şu denli çayı içerken aklıma geldi, eskiden hiç bir eşyamız bizlere uygun üretilmezdi. Öyle ezberden kullanırdık. Şimdi öylemi ya tüm ürünler için erişilebilirlik seçenekleri mevcut. Beyaz eşyadan elektronik eşyaya kadar, helal olsun adamlar yapmış…
Omuzuma vuran da kim? buyrun kardeşim? Hay Allah neden ısrarla buruyorsun omzuma kardeş… “Mesuuuut, uyansana yahuu, işe geç kalacaksın…
“Olamaz, yani şimdi hepsi rüya mıydı? Rüya olarak mı kalacak?
Olmak ya da olmamak… Her gününüz engelsiz olsun…
