Yaradılışımız gereği hayatımızın her döneminde birilerine ihtiyaç duymuşuzdur. Bu da insanın sosyal varlık olmasından kaynaklı.
Bireyin kendi olma yolundaki ilerleyişi ergenlik dönemiyle başlamaktadır. Diyeceksiniz ki bu dönemin yalnızlıkla ne ilgisi olabilir? İlişkilendirecek olursak ergenlik döneminde “kankalık” becerileri çok gelişmişlik gösterir. Çoğu zaman bu durum ailenin bile önüne geçebilecek bir güce sahiptir. Gençlerin birilerine karşı ispat çabalarına girmeleri, kanka edinerek yalnız kalma korkularından sıyrılabiliyorlar.
Örneklerime devam edecek olursam; üniversiteye yeni başlayan öğrenciler, askerlik görevi yapan erler yeni girdikleri ortamlarında arkadaş edinme iç gücüsüyle hareket ederler. Bu şekilde kendilerine güvenli bir alan oluşturduklarına inanırlar. İnsanoğlunun en temel ihtiyacı güvende olmaksa doğru yolda olduklarını söyleyebiliriz.
Yalnızlık bazılarımız içi depresif bir ruh haline bürünmesine bile sebep olabiliyor.
Peki bu yalnızlık denen olguyu nasıl lehimize döndürebiliriz?
-Öncelikle kendinize severek yapabileceğiniz bir hobi edinin.
-Kitap okuyarak bibliyoterapi yapabilirsiniz.
-Yaz geldi yürüyüşlere çıkın, plaj çantanızı hazırlayın deniz keyfi yapın.
-bulunduğunuz ilde deniz yoksa doğa yürüyüşleri yapın. Doğaya “ben geldim” deyin ve an’la bütünleşin. Doğanın size sunduklarına kulak verin.
Kendinizle vakit geçirmeyi yalnızlık olarak adlandırmayın. Kişinin en iyi dostu kendisidir. Kendinizin kolundan tutun ve gezmelere gidin.
Sevgi ve mutluluk her daim seninle olsun kıymetli dostum 😊
Bir sonraki yazımda görüşene denk kendine iyi bak…
