Kendisi ölünce engelli çocuğunun ne yapacağını kara kara düşünen anne babaların olduğu bir toplumda kimse bana engelliler gününden, haftasından bahsetmesin…
Sporda sanatta siyasette vb hemen hemen her alanda halen engellilerinde var olabileceğini ispatlama arzusunun, gerekliliğinin olduğu yerde bana kimse farkındalıktan farkında olmaktan bahsetmesin…
Kimse popülist kültürün havalı söylemleriyle efendime söyleyeyim “Hepimiz Engelliyiz ve yahut Engelli Adayıyız” Diyerek 365 günün meselesini bir ya da birkaç güne sığdırmaya çalışmasın…
Köklü adımlar atmak yerine günü birlik alkış tutup slogan atıp “Günü kurtaralım yarına Allah kerim, Dün dündür bugün bugündür zihniyetiyle hareket eden alışılagelmiş toplum zihniyeti, alışkanlığı konuya müdahil olmaya yeltenmesin…
Sorunların çözümlerini konuşmak, aramak, samimiyetle masaya yatırıp tatbik etmek yerine tabiri caiz ise “Ağzımızın tadı bozulmasın Ali Rıza Bey! ”deyip mevzuyu öteleme halının altına süpürme çabalarının sonuç vermediği hatta küçücük bir kartopunu büyüterek çığa dönüştürdüğü görülsün bu beyhude çaba toplumumuzun pratik çözüm önerileri arasından çıkarılsın artık…
Ezcümle uzasa uzar ama ben uzatmayayım “Engelliler günü, Engelli haftası” Deyip özel gün ve hafta parselleme devri kapansın onun yerine hakiki engelli farkındalığı toplum zihniyeti ve hafızasında doğru çözüm yollarıyla, doğru tutum ve yaklaşımla daimi olarak yer alsın.
Bu yazıya Kayserihakimiyet2000.com adresi üzerinden ‘de ulaşabilirsiniz.
