O gün her zamanki gibi bir gündü; taa ki kapı alacaklı gibi çalınana dek. Oturduğu koltuktan yavaşça kalkıp ayaklarını sürürcesine yürüyerek kapıya gitti. Bir taraftan da “Bu saatte kim gelmiş olabilir “diyerek kapının dürbününden baktı. Gördüklerine inanamıyordu. Gelen duygularıydı. “Bu saatte bu kadar kalabalık gelmiş olamazlar” dedi. Acaba kapıyı açmasa, duymamış gibi yapsa geri dönüp giderler miydi? Oturma odasına doğru bir adım attığı anda kapı tekrar çaldı. Anlaşılan pes etmeyeceklerdi. Kapıyı açmaktan başka çaresi yoktu. Eli isteksizce kapının koluna gitti ve kapıyı açtı. “Çok şükür kapıyı açabildin” diyerek içeriye ilk…
Devamını okuDUYGU ZİYARETİ
