Bir memleket düşünün küllerinden doğmaya çalışan. Bir memleket düşünün kendi yağında kavrulmaya çalışan. Bir memleket düşünün yakın uzak düşmanlar çevirmişler etrafını. Bir memleket düşünün gözü doymaz emperyalist güçler tarafından topraklarına göz koyulmuş. Ve bir gün o toprakları ele geçirmek amacıyla bir olmuşlar, sürmüşler donanmalarını Çanakkale Boğazına.
1915 yılında İngiliz ve Fransız zırhlıları, kruvazörler, mayın arama tarama gemileri, nakliye gemileri Çanakkale boğazı’na geldi. İngiliz Amiral John de Robeck, Çanakkale yakınlarındaki Çimenlik Kalesi’ni görünce “Ateş serbest” emrini verdi. Çanakkale’de sivil halk hedef alındı. böylece adına “Savaş” denilen katliam başlamış oldu. medeni Avrupa, medeni yüzünü gösterip genç yaşlı, kadın erkek ayırmaksızın binlerce insanı katletti. Gözünü kan bürüyen Avrupa savaşın ilerleyen zamanlarında hastaneleri bombaladı, yaralıları İstanbul’a götüren gemileri batırdı. Yaralı askerlerin tedavisi için kurulan çadırları bombalamaya başladı. Bu çadırlardaki binlerce askerimiz şehit oldu. Oysa merhametli Türk askeri o çadırlarda, yaralı olan düşman askerlerini de tedavi ediyordu. Kendisini bile doyurmaya yetmeyen çorbasını, ekmeğini paylaşıyordu. Böylece kendi askerlerini de öldürdüler. emperyalist güçlerin amacı öldürmek, Türk askerinin amacı yaşatmaktı. Mustafa Kemal Paşa’nın dediği gibi “Savaşmaya değil ölmeye gelmiş bir millet ve tamamen çıkar amaçlı işgale gelmiş bir ordu.”
Diğer taraftan Türklerdeki insan ve vatan sevgisi o kadar yoğundu ki, lise ve üniversite’de okuyan birçok genç Çanakkale savaşı’na katıldı. İstanbul Galatasaray Lisesi, Vefa Lisesi, Çapa Erkek Öğretmen Okulu, Sivas Lisesi, Kastamonu Abdurrahman Paşa Lisesi, Edirne Lisesi Öğretmen ve öğrencilerinin şehit olması nedeniyle mezun veremedi. Balıkesir Lisesi, Çanakkale Öğretmen Okulu çok sayıda şehit verdi. Türk ve dünya tarihine adını altın harflerle yazdırdığı Çanakkale Savaşları, bir dönemin okumuş, eğitim almış neslinin de kaybolmasına neden oldu. On binlerce üniversiteli ve on binlerce orta öğretim mezunu şehit oldu. Mustafa Kemal Atatürk bu kayıplar için: “Biz Çanakkale’de bir dar-ül fünün (üniversite) gömdük” demiştir
Atalarımız: “Çanakkale geçilmez” dediler ve geçilmesine izin vermediler.
Çok kayıp verdik ancak Çanakkale’yi kazandık, İstanbul’u kazandık. Çanakkale gitseydi İstanbul giderdi. İstanbul gitseydi Türkiye giderdi. Şimdi bize düşen vatan topraklarını kanlarıyla sulayan şehitler hürmetine vatanımıza sahip çıkmaktır.
