17 Ocak 2020 tarihinde hayatımız çok değişti. Belki hayatımız normal ve sıradan değildi ama mucizelerin var olduğuna inandığımız çok günlerimiz oldu. Bir sıfır mağlup başladığın bu hayatta defalarca kazanan sen oldun. Adını bile söyleyemediğim bu hastalıkla (glikojen depo) nasıl baş ederim demiştim, şimdi ise glikojen depo ile nasıl yaşanır en ince ayrıntısına kadar öğrendim. Sen bizimle yaşamayı değil biz seninle yaşamayı öğrendik. Her düştüğümde, her pes edişimde senin gücün ve gözlerinin ışıltısı beni ayağa kaldırdı. Cesaretin ve azmin herkese maşallah dedirtti. Başta bu çocuk nasıl büyür? Yürüyebilir mi? Konuşabilir mi ? gibi korkularım yaşıtları ile arasında fark olur mu? Gibi endişelerim vardı. Şimdi ise sana her baktığımda iyi ki varsın diyorum. Kolay değil elbet eli yüreğinde yaşamak her an bir şey olacak kaygısını taşımak ama hayat çok kısa kötü anıların yerine, güzel anılar biriktirmek gerek. Güçlü şirin artık üç yaşında en büyük dileğim bir gün kendi pastasının tadına baktığını görebilmek iyi ki doğdun güçlü şirinim gülünce parlayan gözlerin hiç solmasın.
MİSAFİR YAZAR NURCAN KELEŞ’İN KALEMİNDEN
